ارتباط بین آگاهی و نگرش پرستاران در رابطه با کدهای اخلاق پرستاری و تعیین عوامل مؤثر

سابقه و هدف: رعایت اخلاق پرستاری جزیی از مسئولیت پذیری و تعهد این حرفه است. از آنجا که عملکرد پرستاران باید مطابق با اصول حرفه‌ای باشد، به نظر می­رسد یکی از بهترین روش‌های اطمینان از عمل اخلاقی افزایش آگاهی و نگرش پرستاران در رابطه با کدهای اخلاق پرستاری می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بین آگاهی و نگرش پرستاران در رابطه با کدهای اخلاق پرستاری و تعیین عوامل مؤثر انجام شد. روش بررسی: در این تحقیق توصیفی – مقطعی، 220 پرستار با روش خوشه­ای انتخاب و اطلاعات لازم توسط پرسش­نامه در سه بخش ویژگی­های فردی، آگاهی و نگرش در خصوص کدهای اخلاق پرستاری جمع آوری گردید. یافته­ ها: میانگین نمرات کسب شده در حیطه آگاهی (64/0±52/19) و نگرش (59/0± 71/17) واحدهای پژوهش در حد متوسط بود و با افزایش نمرات آگاهی، افزایش معنی­داری در نمرات نگرش پرستاران دیده شد. با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و آزمون تی مشخص شد که متاهل­ها نسبت به مجردها نمرات نگرش بهتری و افرادی که سابقه کاری بیشتری دارند نمرات بهتری را در حیطه­های آگاهی و نگرش کسب نموده­اند (05/0>P). نتیجه­گیری: به نظر می­رسد که پرستاران در رابطه با کدهای اخلاق پرستاری نیاز به آموزش بیشتر و مداوم­تری دارند و پیشنهاد می شود که مدیران و  برنامه­ریزان به آموزش کدهای اخلاقی به عنوان جزء مهمی از آموزش توجه بیشتری نمایند تا با توسعه دانش و نگرش پرستاران در رابطه با کدهای اخلاق پرستاری موجب بهبود کیفیت مراقبت گردیم. واژگان کلیدی: آگاهی، نگرش، کدهای اخلاق پرستاری